صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟

همه دانند که در صحبت گل خاری هست

 صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟
همه دانند که در صحبت گل خاری هست

 صدايت د رسكوت خانه پيچيد
غم چون قطره اى شد پيش خورشيد
در آن دم كه سرت بر سينه ام بود
چه بر گوش دلم گفتى كه لرزید 

 صورت نبست دردل ما کینه ی کسی 

آئـیـنـه هرچه دیــد فرامــوش میــکنــد 

 صنــما به كفر زلــفت كه تو مـاه بي قريني         

نسزد كه با حريــفان به تفــرّجي  نشـــــيني       

 صيّــــــاد گو به نيــــروي بازوي خود مــناز         

بــال و پـــر شكســــــته ما گشــــــــته دام مـــا      

 صد شکایت ز توام در دل و از بس خوبی

چون نظر در تو فتد غیر دعا نتوان کرد

 صفایی بود دیشب با خیالت خلوت ما را

ولی من باز پنهانی تو را هم آرزو کردم

 صد دوست به يك روز توان دشمن ساخت         

يك دوســــت به صــــــد سال توان پيـــدا كرد      

 صــــد ناز ميكشــــم ز تو از بهـــر يك نـــياز         

مي بايــــــــدم ز بـــهر گلي بوســــــتان خريد     

 صــــــــبا چو بوي تو آورد دوش دانســــــتم        

كه اين نســــيم محبّــت فرا ز گلـشن توست      

 صــــداي بـــــــال مــــــلائك ز دور مي آيــــد       

مســـــافري مــــــگر ازشـــــهر نـور مي آيـد    

 صــــــــد زخــــــــم زبـــــان شنـــــــــيدم از تو        

يــــــك مــــــرحــــــــــم دل نــــــديـــــدم از تـــــو     

 صيد لاغر را نكشتن،غيرتي خواهد چو شير         

كاش ما هم غيرت آن بي زبان مي داشـتيم